Dolegliwości stawu skokowego

Urazy stawu skokowego są jedną z najczęstszych dolegliwości, z którą muszą zmierzać się sportowcy. Wzmożone treningi i nadwyrężanie tej części skutkuje osłabieniem więzadeł, co z kolei prowadzi do kontuzji. Niestabilność mechaniczna stawu występuje wtedy, gdy jedno z więzadeł jest uszkodzone, lub nie jest w stanie znosić obciążeń. Wówczas dochodzi do nawracających skręceń stawu, a także jego uciekania.
Wyróżnia się trzy rodzaje stopni, w jakim więzadło (więzadła) zostało upośledzone. Pierwszy i najłagodniejszy to niewielkie naciągnięcie, lub naderwanie więzadła, któremu towarzyszy ból, mały obrzęk i ograniczenie w ruchliwości stawu. Drugi stopień charakteryzuje się większą opuchlizną, bólem i znacznym ograniczeniem ruchliwości spowodowanej naderwaniem włókiem więzadeł. Trzeci, najpoważniejszy, oznacza całkowite zerwanie więzadeł czemu towarzyszy silny ból, duży obrzęk i całkowite unieruchomienie.
Każda kontuzja wymaga odpowednio dobranej terapii, czyli rehabilitacji i unieruchomienia stawu tak, aby więzadła miały szanse odpowiednio się zregenerować. Zarówno w czasie leczenia, jak i po jego zakończeniu pacjent musi zakładać specjalne stabilizatory stawu skokowego, które wspomagają proces regeneracji. Dobór odpowiedniego stabilizatora jest uzależniony od stopnia uszkodzenia więzadła, a także tego, czy nie nastąpiły również inne urazy, np.: pęknięcie kości. W tych cięższych przypadkach, które wymagają całkowitego unieruchomienia stosuje się stablizatory stawu skokowego w formie odpowiednio wyprofilowanego sztywnego buta, który zapewnia stopie maksymalne bezpieczeństwo i odpoczynek. Przy lżejszych kontuzjach stabilizatory są dużo mniejsze, cieńsze, dyskretniejsze, chociaż wciąż odciążają więzadła od pracy dając im niezbędny czas na odbudowę. Można dobierać je także ze względu na porę roku i rodzaj obciążeń, które przyjdzie im znosić.
Po zakończonym leczeniu pacjent nadal musi pamiętać o stosowaniu stablizatorów stawu skokowego, ze względu na możliwość odnowienia się urazu. Niektórzy mają naturalną skłonność do częstych skręceń, zatem powinni szczególnie zadbać o stopy i wszystkie jej części. Prawidłowe funkcjonowanie poszczególnych ścięgien, stawów i więzadeł jest związane zarówno z odpowiednią terapią, jak i suplementacją. Mitem jest, że stabilizatory stawu skokowego „rozleniwiają” nogę, natomiast prawdą, że nie wolno nosić ich cały czas bez wyraźnej potrzeby.