Unia Europejska zabroniła sprzedaży klasycznych termometrów z rtęcią, argumentując swoją decyzję niebezpieczeństwem, jakie niesie ze sobą ich używanie. Zamiast nich pojawiły się w aptekach zaawansowane modele o różnym sposobie działania.
Koniec termometrów rtęciowych
Zwyczajne termometry, których używaliśmy w dzieciństwie zostały zastąpione szklanymi z nietoksycznym wypełnieniem. Ich budowa jest bardzo podobna – w bańce zamknięta jest podziałka oraz szklana rurka wypełniona galem lub alkoholem, które reagują na zmiany temperatury podobnie jak rtęć. Skoro są takie podobne, dlaczego wcześniej nie były wykorzystywane? Powód jest prosty – bywają trudne do zbicia, czyli ciężko sprawić, aby wróciły do swojej pierwotnej postaci.
Nowoczesne termometry elektroniczne i nie tylko
Drugi rodzaj to termometry elektroniczne – to one mają największy procent udziału na rynku i są najchętniej kupowane. Największą zaletą takich modeli jest szybkość pomiaru, co jest cenne zwłaszcza w przypadku małych dzieci oraz w szpitalach. Ich rodzaje są różne – zwykłe, bezdotykowe, w formie smoczka dla niemowląt. Termometry elektroniczne, które wykorzystują podczerwień, mogą być również wykorzystywane do badania temperatury przedmiotów, potraw i napojów (dzięki temu możemy sprawdzić np. ciepłotę mleka dla maluszka).
Trzeci typ, najrzadziej wykorzystywany, to termometry paskowe. Mają formę małego, giętkiego prostokąta, który po przyłożeniu do czoła zmienia kolor. Dzięki temu jesteśmy w stanie określić w przybliżeniu, czy pacjent ma gorączkę, czy nie. Taki sposób mierzenia daje wyłącznie ogólny obraz naszego stanu, ponieważ nie podaje dokładnej temperatury.
Termometry elektroniczne oraz szklane z galem można używać na kilka sposobów:
-
pod pachą – metoda nieinwazyjna, mamy łatwy dostęp do miejsca pomiaru, sposób jest higieniczny. Pomiar zajmuje więcej czasu, pacjent nie może się w tym czasie poruszać, ma unieruchomioną rękę, czasem na kilka minut,
-
jama ustna – termometr należy umieścić pod językiem. Metoda jest wygodna, mało inwazyjna, ale trzeba uważać, aby pomiar nie miał miejsca bezpośrednio po posiłku lub spożyciu napoju, pikantnej potrawy itp.
-
badanie rektalne – pomiar nie jest zależny od innych czynników, jest bardzo miarodajny. Badanie może powodować dyskomfort, jest również bardzo niehigieniczne, w przypadku wielokrotnych powtórzeń może dochodzić do podrażnienia lub zakażenia,
-
ucho – metoda nieco inwazyjna, wymaga ostrożności, ponieważ łatwo skierować termometr pod niewłaściwym kątem. Pomiar jest bardzo szybki,
-
czoło – do tej metody potrzebny jest dotykowy termometr elektroniczny. Badanie trwa zaledwie kilka sekund i jest bezinwazyjne oraz higieniczne.
