Integracja sensoryczna jest procesem, w którym dostarczane do naszego mózgu wrażenia sensoryczne muszą być tak selekcjonowane, aby później mogły zostać wykorzystane w określonym działaniu. W sytuacji, gdy dojdzie do jakichkolwiek zaburzeń w sposobie odbierania lub scalania wspomnianych bodźców zmysłowych, wówczas dojdzie do powstawania dysfunkcji w rozwoju poznawczym, motorycznym oraz zachowaniu dziecka. 
Dlatego ideą powstania SI – integracji sensorycznej ( z angielskiego sensory integration) jest usprawnienie jakości w sposobie przesyłania oraz organizowania informacji sensorycznych, czyli tego, co odbiera człowiek za pomocą różnych zmysłów. Pierwszorzędnym zadaniem jest dostarczanie bodźców sensorycznych (przedsionkowych, proprioceptywnych i dotykowych) w taki sposób, aby dziecko miało możliwość w odpowiedni sposób na nie zareagować, jednocześnie polepszając ich integrację.
Integracja sensoryczna nie jest łatwym zadaniem. To skomplikowany proces, w trakcie którego układ nerwowy ma za zadanie odbierać informacje płynące z zewnątrz – od receptorów zmysłów (dotyk; układ przedsionkowy odbierający ruch; czucie ciała, czyli propriocepcja, węch, smak, wzrok i słuch), a potem tak je zorganizować i zinterpretować, aby można było je wykorzystać podczas określonego działania.
Dla wszystkich z nas występowanie zmysłów jest rzeczą całkowicie naturalną, jednak wielu nie zdaje sobie sprawy z tego, że mózg wszystkie informacje płynące z tych zmysłów rejestruje. I tak, jak oczy rejestrują obserwowane widoki i wysyłają je do mózgu do interpretacji, tak podobnie działają wszystkie pozostałe zmysły. I na tym właśnie polega integracja sensoryczna. Komórki, jakie znajdują się w naszej skórze przekazują informacje o bólu czy naciskach, uszy rejestrują ruch oraz każdą zmianę pozycji głowy, zaś mięśnie, stawy i więzadła wpływają na kształtowanie pozycji ciała. To właśnie te trzy zmysły wywierają najważniejszy wpływ na rozwój psychoruchowy dziecka.
Autorem metody integracji sensorycznej jest dr A. Jean Ayres, będący pracownikiem naukowym na uniwersytecie Południowo-Kalifornijskim w Los Angeles. Omawiana technika do Polski trafiła w 1993 roku i jest nadal stosunkowo nowa. Teorie, jakie warunkują SI są nadal dla wielu lekarzy, nauczycieli czy opinii publicznej mało znane. A warto zgłębiać jej tajniki, gdyż zdobycie bliższych informacji na temat samej idei oraz terapii integracji sensorycznej może w znacznym stopniu pomóc zrozumieć dziecko. I to nie tylko przez rodziców, ale również przez inne osoby, które przebywają z nimi na co dzień.
