Color Field Painting w języku polskim oznacza „malarstwo barwnych płaszczyzn”.Jest to jeden z popularniejszych nurtów malarstwa amerykańskiego. Swój początek ma w latach powojennych. Kierunek powstała w ramach tzw. ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Color Field Painting został zauważony i podkreślony w 1955 roku przez ówczesnego krytyka sztuki Clementa Greenberga.
Sztuka współczesna ma swój początek we wcześniejszych kierunkach w sztuce np. abstrakcjonizmie, surrealizmie i dadaizmie.
Określenie współczesna czy też nowoczesna odnosi się do nowoczesnych nowoczesnych środków wyrazu sztuki. Przedstawia nowy sposób rozumienia sztuki, nowe koncepcje piękna, zastosowanie nowych technik czy materiałów. Artyści modernistyczni wierzą w postęp i możliwości techniki.
Celem przyświecającym Color Field Painting było szukanie odpowiedzi na pytanie: Jaki potencjał ekspresji ma kolor i jak można stworzyć złudzenie ruchu i masy?
Zatem kolor odgrywał w tym nurcie najważniejszą rolę. Ideą jest przekazywanie emocjonalnego oddziaływania obrazu przez kolor. Całkowicie zrezygnowano z przedstawiania natury, bo ta nie dawała abstrakcyjnej formy sublimacji i nieskończoności. Zerwano z tradycją i innymi nurtami. Tradycja bowiem prowadzi do przewidywania rozwiązań.
Artyści dążyli do stworzenia iluzji nieograniczonych przestrzeni. Eliminowano zbyt precyzyjną kreskę, a kontur znikał, ograniczano kompozycję tak by powierzchnie wypełniane były płaskimi plamami barwnymi. Wrażenie nieskończoności uzyskiwane było przez spokojne pociągnięcia pędzla oraz przechodzenie z jednego koloru do drugiego barwami o zbliżonym odcieniu.
Dla stworzenia działa preferowano szczególnie wielkie płaszczyzny, zajmujących ściany, co miało na celu wypełnić pole widzenia odbiorcy, czyli „wchłonąć go w barwę”, żeby kompozycja w pewnym sensie stała się jego naturalnym i otaczającym go środowiskiem. Głównymi artystami należącymi do nurtu byli Mark Rothko, Barnett Newman i Clyfford Still.
Malarze tego nurtu uważali, że obrazy te należy oglądać z bliska, a czasem nawet, że działo winno być oglądane przy słabym świetle. aby mógł emitować własne światło. Obrazy eksponowano seriami, w danym porządku.
